Samobójstwo.

Milka

UciapanaMorwami - takim jest my jest łatwo mówić, kiedy życie nie sprawia żadnych większych problemów, a przyszłość się przed nami maluje się kolorowo.

UciapanaMorwami

Milka - nie chcę żeby zabrzmiało to tak, że ja wiem lepiej bla bla, w żadnym wypadku. Dzieciństwa nie miałam zbyt łatwego, był okres gdy spakowałam swoje rzeczy i uciekłam do babci. Potem się unormowało ale też nie było zbyt ciekawie. Stracilam osobę, z którą miałam najlepszy kontakt. Najpierw psychicznie, niecały rok temu także i fizycznie. A jednak - nie myślałam o samobójstwie.

Milka

Widać, że jesteś silna psychicznie. Ale nie każdy taki jest.
Ja też nie miałam łatwego dzieciństwa. Moja mama ciężko zachorowała, kiedy miałam 5 lat, gdy miałam 8 zmarła. Rok wcześniej odszedł także mój dziadek, jedna z najważniejszych osób w moim życiu. Od tego czasu wychowuje mnie babcia. A ojca praktycznie nigdy nie miałam, ale to długa historia.
Wcześniej pisałaś, że najlepsza na problemy jest szczera rozmowa. Ja nie potrafiłam z nikim rozmawiać. Zawsze zamykałam się w sobie. Nadal tak jest, ale próbuję bardziej się otworzyć na ludzi. Czasami nawet z najlepszymi przyjaciółmi nie potrafię do końca szczerze pogadać. O śmierci myślałam nie raz, jednak jakoś dałam radę i żyję dalej. Ale są ludzie, których spotykają większe tragedie.

UciapanaMorwami

Ja też długo nie umiałam się otworzyć, ale na szczęście teraz idzie mi to łatwiej. Trzymam kciuki, by i Tobie się udało Wink

Milka

Dzięki

Choć pewnie zawsze będę taką introwertyczką wolącą posmucić się w samotności, niż zawracać głowę innym Wink

UciapanaMorwami

wiesz, po prostu misisz znaleźć osobę lub grono osób dzięki którym sprawisz, że nagle Ci się coś odblokuje. U mnie tak jakoś poszło w zabawie - jest taka zabawa psychologiczna, gdzie osoby dobierają się w pary, ale takie, gdzie się mało znają. Wtedy zadajemy sobie np. pytanie - wspomnienie z dzieciństwa czy coś w tym stylu, wzajemne dotykanie twarzy - pomaga Wink

Milka

Wzajemne dotykanie twarzy? Hmm... Wink

Błękitna_Laguna

A ja uważam, że każdy kto myśli o śmierci to po prostu tchórz, cholerny tchórz, do tego egoista. Myśli w tym momencie tylko i wyłącznie o sobie, nie obchodzi go, że sprawia ból innym, odpychając ich i lekceważąc ich pomoc, a co potem??? A co potem z ludźmi dla których byliśmy wszystkim? Zostanie tylko ból i poczucie winy... uczucie niedoopisania... pytania, na które nie będzie już odpowiedzi. Nie chcę nam się walczyć to mówimy "cześć" światu i bliskim, zamiast stawiać czoła przeszkodą, tak bardzo chcemy zniszczyć ten cud jakim jest ludzkie życie??? nie potrafią docenić tego co mają. I tu nawet nie chodzi o kwestie wiary, bo ludzie wiadomo mają rozne wyznania. Ilu ludzi oddałoby wszytsko by moc żyć, a my nie potrafimy się z tego cieszyć. Wolimy się całe zycie umartwiać, uzalać się nad własnymi problemami, a ludzie przechodzą gorsze tragedie. A rozmowa to faktycznie najlepsza terapia... i potrafii to każdy grunt, to nastawienie, czyli blokada, o której tu już pisalyście.

dariiaaaaxd

Emo może chcą pokazać co potrafią, czyli zarazem nic.
Może pokazac to, ze można się zabić-nie wiem, ale sami pewnie tez tego nie robią... moze większość tego nie robi..

dariiaaaaxd

-nie wiedzą czego chcą- tak to ujme.. ;p

Grrrr!
Nie zamieszczajcie posta po poście. Tylko go edytujcie!
Narazie jest to tylko upomnienie.

psychicznie

Wiecie co, wczoraj się tak zastanawiałam po co komu 'zabierać sobie życie' trudno, jeśli coś się złego stanie ale to nie powód do takich rzeczy. No wiecie, każdy z nas ma prawo czuć się źle, reagować niemiło itp. Może się przecież wyżalić.

Błękitna_Laguna

Wiecie,a może to też proba zwrócenia na siebie uwagi, wlasnie pokazania, czego to "ja bym nie zrobił". Zastanawiam się ilu samobójców, ma nadzieje, że ktoś ich uratuje. Bynajmniej, nie zmieniam zdania o samobójcach wyrażonego poprzednio.

NeciA

Według mnie niekiedy jest łatwiej otworzyć się na osobę której nie znamy...
Ja kiedyś zwierzałam się koleżance z neta... Pomogła mi Smile

UciapanaMorwami

Milka